شد «غَدیـر» و دوباره سرمَـستم

سیاوش امیری از شاعران آیینی کشورمان به مناسبت عید غدیر خم شعری سروده که در زیر می‌خوانید.

شد «غـدیـر» و دوبـاره سرمَستم

ساقـیــا «عـیـــد» نــو بـه بـار آمـد

 
عــیـد «مــولا» علی(ع) عـمــرانی

وَه! چــه عـیـــدی بـه روزگـــار آمـد

 
عـیــد مـــا عـیـد عـاشقــان باشد

روز گـفـتـــار نـغــز پـیـغـمـبــــر(ص)

 
که علی(ع)، چون منست بر اُمّت

عـیــد «آقـــایی علـی» (ع) بنـگــر

 
بـشنــویــد ای خــلایــق حـاضــــــر

هــر کـــه را او مَـنـَـش بُــدَم مــــولا

 
«حَــیّ یکــتــا» بگـفـتـه؛ می گویم

پـس از ایـنـَـش علی(ع) بُـوَد مــولا

 
به خــدا از خــودِ خـداست ایـن گفت:

هـر که از «بـیـعت» علی(ع) دورست

 
گـر چه دلخـوش بـه رسم خـود باشد

هـم کـه لالست و هم کــَر و کـورست

 
هــِی قـیــــام و قـعـــود، روزه و زُهـــد

بی «ولایت» چـگونـه «آیـیـن» است؟

 
هـــر کـه دارد چـنـیــن خـیــالی خــام

اهــل دیـن یا کـه رَهــزن دیــن است؟

 
هــر کـه بــویـی نـبـــرده از حـیــــدر(ع)

شک کـنـد بــر «یـقـیـن» خـــود حتی!

 
«دیـن کـامـل» بـه بیعت مــولا(ع)ست

رَه نـبـرده ست به «دیـن» خــود حتی!

 
نـام آن مـــرد «خـنــدق» و «خـِیـبـــــر»

آبــروی «جــهـــــــان» انــسـانـی ست

 
راه و رســـم عــلـــی(ع) نــدارد کــَس

سبــک او «زنـدگــی قــــــرآنـی» ست

 
بی علی(ع) هم «غدیر» یک برکه ست

بــرکــه ای مــانــده در کــــویــــرسـتـــان

 
بـرکـــه ایـنـگـونـه «نـامـــور» شده است

ایـن ز «نـام عـلـی»(ع) بـِدان ای جـــان!